‘Hoe is het met je?’ Aan het begin van elke sessie vroeg de therapeute me dat. Ze keek me daarbij verwachtingsvol aan. Het maakte me zenuwachtig. ‘Goed’ antwoordde ik dan. De rest van de driekwartier besteedde ik vervolgens om daar enkele overtuigende voorbeelden van te geven.
Ik was begin twintig en bezig mijn relatie en werkleven te gronde te richten.
Zodra ik tegenover haar zat waren mijn kwetsbare gevoelens verdwenen. Maar als ik dan na een korte fietstocht weer bij mijn studentenkamer aankwam, stond de moedeloosheid al op me te wachten. Ik voelde me nog ellendiger dan voorheen. Ik had zojuist honderd gulden betaald om te vertellen hoe goed het ging! Waarom?
Dat vroeg zij mij ook bij de zoveelste sessie. Waarom? Waarom kom je hier als het zo goed gaat?
Ik heb het vaak geprobeerd: stoppen met mijn kwetsbaarheid verbergen.
Kwetsbaar zijn is niet meer zwak, sinds Brené Brown de waanzinnige bestseller ‘De kracht van kwetsbaarheid’ schreef
Je kwetsbaar opstellen is krachtig.
Maar hoe doe je dat?
Die keer dat het mij lukte was toen ik mij liefdevol bejegend voelde. Het was door iemand die iets met Voice Dialogue deed. Ik had er nog nooit van gehoord.
Maar het was leuk! Ik werd zelfs geprezen om hoe goed ik mijn kwetsbare gevoelens kon verbergen. Ik vertelde vol vuur hoe ik even snel een grappige opmerking kon maken als ik ergens spanning bemerkte. En hoe iedereen dan weer moest lachen. En dat ik me dan blij voelde. Omdat ik wilde dat iedereen zich goed voelde en hoe ik daar mijn best voor deed.
Hij knikte. Hij kon het zich goed voorstellen. Het was vast altijd gezellig met mij erbij!
En toen begon ik te huilen.
Hij zei dat er waarschijnlijk ook een andere kant in mij zat. Een andere persoon. Iemand die zich best weleens verdrietig voelt. Een gevoelig meisje misschien. Ik knikte. Of ik haar ook eens zou willen horen? vroeg hij.
Daar is het begonnen. Het stoppen. Met verbergen. Toen ik haar hoorde.
Daar is het begonnen. Mijn liefde. Voor kwetsbaarheid. En voor Voice Dialogue.
Wil je je kwetsbaar leren opstellen?
Probeer dan eerst eens die kanten in jezelf te leren kennen die dat juist verhinderen. Die kanten die het helemaal niet prettig vinden als je kwetsbare gevoelens toelaat.
Sluip niet stilletje langs ze in de hoop dat ze dat niet merken. Negeer ze niet. Vecht niet met ze. Luister naar wat ze te vertellen hebben. Respecteer ze. Misschien laten ze je dan op een zeker moment vanzelf zien wat ze al die tijd zo zorgvuldig bewaakten.
